Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο άρθρο, το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάμε τους καλοκαιρινούς μήνες στις καλλιέργειες και ειδικότερα στην καλλιέργεια τις ελιάς είναι οι υψηλές θερμοκρασίες και ο καύσωνας. Αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγάλη μείωση της παραγωγής ιδιαίτερα σε ξερικά χωράφια με ελαιώνες λόγω του θερμικού στρες και της υδατικής καταπόνησης. Αυτήν την περίοδο πολλοί παραγωγοί αναφέρουν πρόσπτωση καρπών που οφείλεται στην παρατεταμένη ανομβρία.
Ωστόσο, υπάρχουν διάφοροι μέθοδοι και μέτρα αντιμετώπισης των υψηλών θερμοκρασιών σε έναν ελαιώνα.
Για την ορθή διαχείριση του θερμικού στρες θα πρέπει να λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα από τον παραγωγό για την προστασία της καλλιέργειας κατά τα κρίσιμα στάδια ανάπτυξής της. Για παράδειγμα, τέτοιου είδους μέτρα μπορεί να αφορούν τον προγραμματισμό του χρόνου εγκατάστασης της καλλιέργειας στο χωράφι, την τήρηση των σωστών αποστάσεων φύτευσης, το κλάδεμα των φυτών και άλλες καλλιεργητικές πρακτικές.
Επιπλέον, ορισμένοι από αυτές τις μεθόδους περιλαμβάνουν το πότισμα, την εφαρμογή ορυκτών σκευασμάτων, καθώς και την χρήση βιοδιεργετών (πολυσακχαρίτες).
Σε ποτιστικούς ελαιώνες κατά τη διάρκεια της ξηρασίας, η συμπληρωματική άρδευση μπορεί να διατηρήσει την υγεία και την παραγωγικότητα των δέντρων, ειδικά κατά τις κρίσιμες περιόδους ανάπτυξης των καρπών. Σε ξερικούς ελαιώνες η καταπόνηση των ελαιόδεντρων από το θερμικό στρες είναι πολύ πιο έντονο και εμφανές .
Στο σημερινό άρθρο θα μιλήσουμε για τα ορυκτά σκευάσματα και τους βιοδιεγέρτες.
ΟΡΥΚΤΑ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ
Τα τελευταία χρονιά γίνετε από πολλούς ελαιοπαραγωγούς χρήση κάποιων σκευασμάτων σε μορφή σκόνης «πετυχαίνοντας» μια άσπρη απόχρωση στο φύλλωμα του δέντρου μειώνοντας την θερμοκρασία τους.
Ένα από αυτά τα σκευάσματα αυτά είναι το πυρίτιο. Το πυρίτιο έκτος από την ιδιότητα που έχει να “ασπρίζει” το φύλλωμα του δέντρου μπορεί να ενισχύσει τη δομή των φύλλων και να αυξήσει την αντοχή τους στη θερμότητα . Σε περίπτωση που το πυρίτιο είναι αφομοιώσιμο από τα φυτά τότε έχουμε ακόμα καλυτέρα αποτελέσματα αλλά και καλύτερης ποιότητας καρπούς.
Το Πυρίτιο συμβάλλει στην
- Ενίσχυση ενδογενών μηχανισμών άμυνας
- Γρήγορη προσαρμογή των φυσιολογικών λειτουργιών σε συνθήκες καταπονήσεων
- Αύξηση
- Φωτοσύνθεσης
- Αποτελεσματικότητας Χρήσης Νερού
- Διαθεσιμότητας και Αποτελεσματικότητας Χρήσης Θρεπτικών από τον φυτικό οργανισμό
- Ρύθμιση διαπνοής
- Ενίσχυση μεταβολικών διεργασιών
- Με το λευκό επίχρισμα που αφήνει στη φυλλική επιφάνεια προστατεύει την καλλιέργεια από τα ηλιακά εγκαύματα
Για το επόμενο σκεύασμα που θα μιλήσουμε είναι η καολίνη.
Η καολίνη χρησιμοποιείται ως προστατευτικό κάλυμμα για την ελαιοκαλλιέργεια. Η καολίνη, γνωστός και ως Κινεζική άργιλος, Καολίνη και λευκή άργιλος. Το όνομά του το οφείλει στο Κινέζικο βουνό kao-ling (ψηλή κορυφή), όπου και βρέθηκε για πρώτη φορά. Το βασικό ορυκτό του είναι ο καολινίτης. Γι’ αυτό και από πολλούς επιστήμονες αναφέρεται και με το όνομα αυτό. Είναι φυλλοπυριτικό ορυκτό της αργίλου με χημικό τύπο Al4Si4O10(OH)8. Το χρώμα του είναι κατά κανόνα λευκό. Με διάφορες προσμίξεις γίνεται τεφρό, υποκίτρινο, κοκκινωπό και καστανωπό.
Δημιουργεί ένα λεπτό άσπρο στρώμα που όταν ψεκαστούν οι ελιές με αυτό, γίνονται άσπρες από την κορφή μέχρι την ρίζα και με αυτό το τρόπο προστατεύει την καλλιέργεια αρχικά από ηλιακά εγκαύματα και θερμικές καταπονήσεις. Σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών, μειώνει την θερμοκρασία του φυλλώματος, βελτιώνοντας έτσι το βάρος, την ελαιοπεριεκτικότητα και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των καρπών και περιορίζει την καρπόπτωση. Πετυχαίνει περιορισμό του θερμικού στρες. Όταν οι υψηλές θερμοκρασίες συνδυάζονται και με υψηλές εντάσεις ακτινοβολίας, η καταπόνηση των φυτικών ιστών είναι πολύ πιο σοβαρή. Η καολίνη αντανακλά την υπεριώδη και την υπέρυθρη ακτινοβολία συμβάλλοντας στην σημαντική μείωση της καταπόνησης διατηρώντας έτσι υψηλό τον φωτοσυνθετικό ρυθμό. Παράλληλα όμως με όλα αυτά,πετυχένουμε, εντομοαποθητική και ακαρεοαποθητική δράση, αφού οι κόκκοι καολίνης που κολλούν στο εξωτερικό του σώματος του ζωικού εχθρού έχει ως αποτέλεσμα να τα απομακρύνει. Επίσης, καθίσταται δυσχερής η διατροφή τους και η ωοθεσία τους σε ψεκασμένο από καολίνη φυτικό ιστό.
Εν τάχυ τα πλεονεκτήματα της Καολίνης είναι:
1.Η εντομοαπωθητική δράση, και ακαρεοαπωθητική.
2.Καθιστά δυσχερή τη διατροφή και την ωοθεσία των εντόμων μετά τον ψεκασμό.
3.Προστατεύει τη καλλιέργεια από ηλιακά εγκαύματα και θερμικές καταπονήσεις.
4. Εμποδίζει την καρπόπτωση.
5.Βελτιώνει το χρώμα των φύλλων.
6.Μπορεί να συνδυαστεί και με άλλα πρόσθετα π.χ. χαλκό φυλλολίπανση κλπ.
7. Είναι ένα υλικό φυσικό χωρίς τοξικότητα..
Δοσολογία: 20 έως 40 γραμμάρια ανά λίτρο νερού
Με τον καολίνη προτείνεται να χρησιμοποιείτε το προσκολλητικό λάδι Hydroil
Τέλος θα μιλήσουμε για τους, βιοδιεργέτες (πολυσακχαρίτες).
Ενισχυτικό ήπιας µορφής που µμεγιστοποιεί τις στρεµµατικές αποδόσεις και βελτιώνει την ποιότητα του ελαιόλαδου συνιστούν πλέον οι βιοδιεγέρτες. Τα ελαιόδεντρα που δέχονται την επίδρασή τους, γίνονται ανθεκτικότερα στις δύσκολες καιρικές συνθήκες (αβιοτικές), όπως ξηρασία, καύσωνας, παγετός και υψηλή αλατότητα. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητά τους σχετίζεται µε την επάρκεια της καλλιέργειας σε θρεπτικά συστατικά, άρδευση και φως. ∆εν υποκαθιστούν το πρόγραµµα θρέψης αλλά λειτουργούν συμπληρωματικά σ’ αυτό.
Οι βιοδιεγέρτες ανήκουν σε µία σχετικά νέα κατηγορία των ειδικών προϊόντων θρέψης. Η επίδρασή τους στην ανάπτυξη των φυτών προέρχεται από την ικανότητά τους να µμεταβάλλουν τις φυσιολογικές διαδικασίες στο φυτό, διαφοροποιώντας το µμεταβολισμό του. Με τον τρόπο αυτό το φυτό γίνεται πιο ανθεκτικό σε συνθήκες περιβαλλοντικής καταπόνησης και συγκεκριμένα αυξάνεται η αντοχή του σε συνθήκες ξηρασίας, υψηλής αλατότητας, έλλειψης νερού και δυσμενών θερμοκρασιών. Έτσι βοηθάει τα φυτά να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες θερμικού στρες χωρίς απώλειες και χωρίς να μειωθεί ο ρυθμός ανάπτυξης τους.
Κατηγορίες βιοδιεγερτών
Οι βιοδιεγέρτες διακρίνονται σε δυο µμεγάλες κατηγορίες: α) µμικροβιακοί και β) µη µμικροβιακοί. Στους µμικροβιακούς βιοδιεγέρτες ταξινομούνται ένας ή και περισσότεροι µμικροοργανισμοί, ενώ στους µη µμικροβιακούς βιοδιεγέρτες περιλαμβάνονται
1) Χουμικές ουσίες.
2) Εκχυλίσματα φυκιών και φυτικών µερών, δηλαδή προϊόντα που περιέχουν ορμόνες, µε ενεργά συστατικά τις κυτοκινίνες και τις αυξίνες. 3) Προϊόντα υδρόλυσης πρωτεϊνών και αμινοξέα. 4) Μικροβιακά εμβόλια.
5) ανόργανες ενώσεις.
6) Άλλες κατηγορίες (όπως χιτοζάνη και άλλα βιοπολυµερή, βεταΐνες).
Αυξημένη αντοχή της ελιάς στο θερμικό στρες µε τον κατάλληλο βιοδιεγέρτη
Η κατάλληλη επένδυση σε µία εποχή σημαντικών κλιματικών αλλαγών, προτείνετε η θρέψη µε κάποιον εξειδικευμένο βιοδιεγέρτη(πολυσακχαρίτης).. Τα προϊόντα αυτά έρχονται να κουμπώσουν πάνω στον µμεταβολισμό της καλλιέργειας της ελιάς,
